کد مطلب:48767 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

خواهشمندم آية 1 ـ 8 سورة ابراهيمرا برايم تفسير كنيد.

نكته هايي كه در اين چند آيه بيان شده است به طور خلاصه عبارتاند از:

در اين سوره نخست از نزول قرآن، سخن به ميان آمده كه مردم را از تاريكيهاي شرك و ظلم به سوي روشنايي و خداي متعال، رهنمون ميباشد: آية اول، راه خدا را نور معرفي ميفرمايد و در مقابل هر چه و هر راهي كه هست، تاريكي است.

آية بعدي به معرّفي خداي متعال ميپردازد و ميفرمايد كه قرآن، شما را به راه خدايي دعوت ميكند كه آن چه در آسمان و زمين است، از آن اوست; پس واي بر كافراني كه از راه خداي عزيز، سرباز ميزنند.

سپس كافران را معرّفي فرموده تا مؤمنان بتوانند آنها را شناخته و حساب خود را از آنان جدا كنند. ويژگي كافران عبارت است از: الف ـ زندگي اين جهان را بر زندگي آخرت ترجيح ميدهند و به همين علت است كه ويژگيهاي خوب مؤمنان را ندارند، زيرا طبيعي است كه تمام هدف او، زندگي مادي باشد، اهل شرافت و آزادگي و عدالت، نخواهد بود.

ب ـ يكي ديگر از ويژگيهاي كافران آن است كه مردم را از راه خدا باز ميدارند.

ج ـ كافران نه تنها مانع راه خدا ميشوند، بلكه سعي ميكنند تا آن را واژگون و دگرگون، نشان داده و راه مستقيم الهي را با انواع تحريفها و سنّتهاي زشت، كج جلوه دهند.

نكتة قابل توجه اينكه، گرچه قرآن مجيد، كتاب هدايت است، امّا نياز به مجري دارد: لتخرج الناس...; تا تو مردم را از تاريكيها خارج كني كتاب هدايت در كنار پيامبر رحمت، انسانها را به سوي خداي متعال و نور، راهنمايي ميفرمايد. حال كه به نقش پيامبر9 در هدايت جامعه اشاره شد، آية بعدي ميفرمايد كه ما پيامبران را به زبان قومشان، فرستاديم تا حقيقتها را براي آنها آشكار كنند.

بيان مطالب و روشنگري كه وظيفة پيامبران است، بايد با زبان مردم و فرهنگ خودشان انجام شود كه هم مردم پيام آنها را بفهمند و هم با آنها انس پيدا كنند.

پس از بيان پيامبران، مردم به دو دسته كافران و مؤمنان تقسيم ميشوند: خداي متعال همة مردم را با فرستادن پيامبران، هدايت فرموده (هدايت عمومي) و اگر كسي هدايت آنها را پذيرفت و در مسير صراط مستقيم قرار گرفت، خداي متعال هدايتش را افزونتر مينمايد و همچنين اگر كسي كافر شد، روشن است كه با دست خود از هدايتهاي بعدي، محروم شده است و نتيجه و مكافات عمل او اين است كه گمراه بماند; و اين معناي هدايت و ضلالت الهي است.

سپس به جريان حضرت موسياشاره ميفرمايد كه خداي متعال به او دستور داد كه بنياسرائيل را از تاريكيها به نور، دعوت كرده آنها را به ايام الله ياد آور شود; گرچه همة روزها، روز خداست، ولي به يقين ايام الله روزهايياند كه داراي عظمت در تاريخ زندگي بشر ميباشند كه از آن جمله ميتوان روز پيروزي حق بر باطل را نام برد.

حضرت موسي به قوم خود فرمود كه نعمت خدا را به ياد داشته باشيد كه شما را از آل فرعون نجات داد; همان فرعوني كه پسرانتان را ميكشت و دختران را براي كنيزي زنده نگه ميداشت، و اين را نيز به ياد داشته باشيد كه اگر نعمتها را شكر كنيد، فراوان ميشود و اگر كفران نعمت كنيد، مجازات در پي دارد.

نكته هايي را كه از اين آيات (ابراهيم، 1 ـ 8) به دست ميآيد به قرار زير است:

1. يادآوري ايام الله: انسان بايد به ياد روزهاي خدا باشد كه براساس برخي روايات، از سه روز به عنوان ايام ا لله، ياد شده است: روز مرگ، روز رستاخيز و روز قيام حضرت مهديغ.

2. برنامه طاغوت. برنامه هميشگي مستكبران اين بوده كه نيروهاي مقاوم و پرخاشگر را نابود ميكردند و ضعيفان را در خدمت منافع خود ميگرفتند. فرعون در آن زمان جوانان را ميكشت و استكبار در اين زمان، از راه اعتياد به مواد مخدّر و مشروبات، از جوانان، مردة زندهنما ميسازد كه هر دو كار يكي است.

3. ياد كردن از نعمت آزادي: آزادي، بهترين نعمتهاست كه بدون فاصله پس از يادآوري ايام الله، بيان ميشود.

4. قدرداني از نعمتها: شكر نعمت باعث افزايش آن ميشود، شكر يعني استفاده كردن نعمتها در مسير خود، گرچه با زبان نيز ميتوان شكر خدا گفت.(آيت الله ناصر مكارم شيرازي، تفسير نمونه، ج 10، ص 75 ـ 260، دار الكتب الاسلاميه.)

شكر نعمت نعمتت افزون كندكفر نعمت از كفت بيرون كند